Wielerexpress 2006 - En dan dit nog
Wielerexpress
Wielerexpress 2006 - En dan dit nog

Dank aan

Als de maand oktober nadert, ondergaan we een soort metamorfose.
Journalist Govert Wisse beschreef dit in een recensie in het Haarlems Dagblad heel treffend door te stellen, dat ‘het hoofd van Zomer dan een snelkookpan wordt’. Daar zit een kern van waarheid in, want in de wintermaanden worden bepaalde gedachtegangen nader op papier gezet en worden er afspraken gemaakt met wielermensen, wat dan uiteindelijk resulteert in Wielerexpress. Een proces dat zich in enkele maanden afspeelt, want eind december/begin januari moet het gehele traject zijn afgerond. Een van die onderdelen van dit traject is het schrijven, maar daarnaast moet het boekje ook nog samengesteld worden en als er dan halverwege februari vanuit drukkerij Giethoorn ten Brink (Meppel) twee pallets met boekjes voor de deur staan, moet dat boekje ook nog eens verkocht, ofwel uitgegeven worden. De verkoop geschiedt onder andere door rechtstreekse toezending aan de vaste klanten, die vooraf bericht krijgen en daarnaast worden boekjes via een beperkt aantal verenigingen en wielerzaken verkocht. Bij sommige al of niet grote klanten worden de boekjes persoonlijk afgegeven en dat betekent met de auto een paar dagen het land in. Meestal in gezelschap van onze kleinzoon Brian, trainingsmaat Cees Sloove, of mijn eigen partner. Boekjes in de regio worden soms ook via de rugzak rondgebracht. Kortom, een soms Jeroen Boschachtig drieluik (schrijven, maken, uitgeven) gebaseerd op hobby en passie en ieder jaar weer leren we nieuwe dingen. Hoewel we binnen deze gehele cyclus zoveel mogelijk zelf de regie in handen willen houden, is hulp van derden onontbeerlijk, want zonder hen zou Wielerexpress niet het boekje zijn, zoals dat thans voor u ligt. Om die reden wederom dank aan:

Wim van Eyle (informatie, foto’s en een gigant wat betreft de archivering van onze nationale – en ook internationale – wielerdocumentatie), Hans Bottelier (systeembeheer en redder in de nood), Michel Luiten (webmaster van onze site en te bereiken via www.ml2.nl), Ralph Hienkens (gedreven sportman, personal coach en een zeer creatief professioneel grafisch vormgever) en Edwin Zomer (zoon van broer Ko, naar wiens cartoons menig lezer ieder jaar weer uitkijkt).
De fotografen vormen een onmisbare schakel in Wielerexpress en verdienen alle lof voor hun coulante opstelling (zie tevens de benaming bij de foto-onderschriften). Eén fotograaf willen we er even apart uitlichten en wel Henk Theuns. Hij is bij menig interview lijfelijk (!) aanwezig en dat niet ‘om er zelf beter van te worden’, maar vanuit zijn liefde voor het wielrennen. Hij is een van de grootste collectioneurs op wielergebied, dus mocht u nog een bijzonder shirt of ander wielerattribuut op zolder hebben liggen, bel Henk dan even (06 22239691), of mail hem (theunshenk@home.nl).
In deze reeks namen is Richard Schifflers eveneens heel belangrijk. Richard is een gepensioneerd hoofd van een Scholengemeenschap in Gouda en een ware wielerliefhebber. Tot voor twee jaar terug lieten we de tekst van WE nooit vooraf lezen door een derde, maar uitsluitend door de geïnterviewden, om mogelijke correcties aan te brengen. Het gevolg was dat er altijd storende tekstuele en redactionele foutjes – hoewel voor menigeen onzichtbaar – terug te vinden waren. Van vrijwel iedere journalist, stukkiesschrijver of boekmaker, wordt de tekst vooraf gescreend. Zelf word je als het ware ‘woordblind’ voor je eigen tekst en zie je de fouten pas als het product bij de drukker vandaan komt. Vandaar de inschakeling van Richard, die tevens een bijdrage levert in de vorm van bepaalde taal- of redactionele suggesties. Een zeer grote ruggesteun.

Binnen dit gehele team zijn de adverteerders een belangrijke schakel. Jaarlijks vallen er enkele adverteerders af en dat wordt dan weer zoveel mogelijk aangevuld. Nieuwe adverteerders zijn: JdR Cycling (fietsvakanties en trainingsstages – www.jdrcycling.com), Henny Witte uit Zwanenburg (de mooiste autosalon van de gehele Haarlemmermeer en daarbuiten), Jos de Groot (onder andere Fort frames), Maas van Beek (zie artikel over hem), alsmede Frank en Carmen. Laatstgenoemden ontmoetten we op Mallorca (Playa de Palma nabij hotel Cosmopolitan – www.la-terraza-mallorca.com) en mede hierdoor liggen de boekjes Wielerexpress 2006 ook in hun etablissement La Terraza (verzamelplaats van wielervrienden).

‘De ketting strak houden’

Er zijn talloze wieleruitdrukkingen, waarvan Gerrie Knetemann er veel heeft gelanceerd, hoewel hij ze vaak ‘leende’ van stadgenoot Joop Rijnink, maar dat is weer een ander verhaal. Een wieleruitdrukking die wij een jaar of vijf geleden voor het eerst hoorden was ‘de ketting strak houden’. De uitspraak kwam uit de mond van Fedor den Hertog en deze slogan is steeds meer te beluisteren in wielerland (‘Ga je nog een stukkie fietsen? Ja, ik denk dat ik nog wel even de ketting strak ga houden’). In Vaassen (Gelderland) is zelfs een bij de KNWU aangesloten wielerclub, genaamd ‘De strakke ketting’. Fedor is en blijft een van onze favorieten. Menigeen heeft er moeite mee als hij, al of niet via een bepaalde uitspraak, ‘deelneemt aan het gesprek’ en niet zelden gaat men dan naar de grond kijken, of men wordt onrustig. We maken daar samen wel eens grapjes over bij bepaalde gelegenheden. Het is altijd weer amusant om te signaleren hoe Fedor een bepaalde blokkade kan opwerpen als hij aan het woord is. Een frappant voorbeeld daarvan deed zich voor bij de crematie van de ‘oudste KNWU regent’ Mr.van Ballegoijen de Jong. We waren vroegtijdig aanwezig en Fedor kwam aan met Koos Tacx en Karel Hamelink. We gingen met nog een aantal mensen koffie drinken in het nabij gelegen etablissement en raakten in gesprek. Toen Fedor zich daarin mengde en onder andere zei: ‘Tja, de dood begrijpt het leven niet en het leven begrijpt de dood niet en daarom zijn we hier’, ontstond er even een lichte verwarring, viel het gesprek stil en ging men luisteren en kijken – de omgeving van Bloemendaal is heel mooi – naar vogels die er niet waren. Mooie man die Fedor, maar teveel mensen willen te graag hun eigen verhaal kwijt en nemen de moeite niet om ook even naar hem te luisteren. Wij kunnen daar wel begrip voor opbrengen, Fedor zelf begrijpt het ook en daarom blijft hij onze favoriet. Ach ja, ‘de hemel geeft en wie vangt die heeft’. Aldus Fedor...

De Kracht van de Fiets

Het zijn overigens niet alleen de in potentie ‘Terminalen’ die ons verlaten, maar ook jeugdige mensen kunnen overlijden. Dat overkwam een zoon van wielerveteraan Theo Joosten. Theo (50) is op latere leeftijd begonnen met wielrennen en heeft zich daarna ontpopt als een talentrijk sportman. Dat leverde hem de titel op van nationaal kampioen in de 50 + categorie en in Oostenrijk werd hij officieel UCI-kampioen in zijn leeftijdsgroep.
Het bizarre van de kampioenstrui van Theo Joosten is dat hij een aantal weken voor de titelstrijd zijn achttienjarige zoon verloor door een auto-ongeluk. Een aantal dagen later stond Theo alweer aan de start van een zondagochtendritje bij HSV de Kampioen. Op de dag van de titelstrijd in Oostenrijk zou zijn zoon negentien jaar zijn geworden. Waarschijnlijk mede om die reden was Theo Joosten onklopbaar. Op de Jaarafsluiting van HSV de Kampioen overhandigde Theo aan de als speciale gast door clubsponsor Rob Dijkman uitgenodigde Jan Janssen (Dasia is dealer van JJ Fietsen) een foto van de huldiging in Oostenrijk en daarbij is duidelijk de Jan Janssen fiets in beeld. Een emotioneel moment. Wat we hiermee zeggen willen is dat De Fiets met alles daaromheen, vaak een enorme steun en kracht kan zijn om bergen te verzetten en leed te verdragen. Een ieder ervaart dat op zijn of haar eigen manier. Het was in 2005 een van de meest ontroerende momenten.

Net als Theo werden ook Ron Smit en Ron Vroom in hun leeftijdscategorie in Oostenrijk UCI-kampioen. Ron Smit (winnaar van meer dan honderd amateurkoersen) blijft een kleurrijk persoon en is nog steeds ‘de Meester van de jump uit het laatste wiel’ en zijn wieleruitspraak (met het octaafgehalte van een castraat ) ‘rije, rije, ik kan niet meer’, is inmiddels legendarisch. Ron Vroom (was als amateur vrijwel onklopbaar in de criteriums en won er soms dertig of meer per jaar) is een aparte vermelding waard, want hij heeft niet alleen een meer dan volledige dagtaak, maar doet tevens als vice-voorzitter van HRC Excelsior iets terug voor de sport die hij bemint. Het trio genoemde wereldkampioenen komt uit de regio Haarlem en dat is eveneens bijzonder.
Overigens wordt in de periode 9 tot en met 16 juli het Europees Kampioenschap (UCI licentie is binnen) voor licentiehouders georganiseerd op WheelerPlanet (Spaarndam). Initiatiefnemer is Rob Dijkman (voorzitter HSV de Kampioen). Het wordt een groot spektakel.

Weltmeisterfestijn: Vlnr: Theo Joosten, Ron Vroom, Rob Dijkman, Jan Janssen, Ron Smit Foto: Richard Ran

Weltmeisterfestijn: Vlnr: Theo Joosten, Ron Vroom, Rob Dijkman, Jan Janssen, Ron Smit (Foto: Richard Ran)

Leuke dingen om mee te maken

Het afgelopen jaar had Wielerexpress het voorrecht en genoegen om bij een aantal leuke en interessante Wielermeetings aanwezig te mogen zijn. Bijzonder was daarbij de verjaardag van Jan Janssen en daarover elders meer in deze editie. De zeventigste verjaardag van Koos Tacx was eveneens een onvergetelijke happening. We willen de lezer niet teveel belasten met allerlei details over genoemde ‘leuke dingen’, maar het feest van Koos was heel bijzonder. Niet alleen omdat er veel echte wielervrienden, zoals o.a. Peter Post, Jan Janssen, Gerard Koel, Jaap Oudkerk, Jan Derksen, Henk Faanhof, Arie van Houwelingen, Cor Schuuring, Ruud Bakker, Jaap Oudkerk, Jo de Roo en Piet Rentmeester aanwezig waren, maar ook omdat Koos bij dit grootse feest in hotel Alexander in Noordwijk door Jan Janssen een wielerboekje en door voorzitter Joop Atsma het Zilveren KNWU-wiel uitgereikt kreeg. In het wielerboekje vertellen dertig Wielervrienden over hun ervaringen met Koos en dit boekje (72 pagina’s met unieke foto’s) is inmiddels een waar collectors item geworden. Het initiatief ging uit van zijn echtgenote Sophie en wij hebben het voorrecht gehad hieraan in samenwerking en overleg met zijn dochter Fransje een bijdrage te mogen leveren.

De diverse Ploegenvoorstellingen vormen een verhaal apart en we noemen dan met name de presentatie van het Rietveld WTC Wielerteam (bravo voor Willem Rietveld, die overigens nog maar heel weinig ‘de ketting strak houdt’), de Raboploegenvoorstelling (altijd heel goed verzorgd in een geweldige ambiance) en de Stichting Promotie Criterium Wielrennen (het ‘Odwin Bink team’). Deze reeks wordt overigens in februari altijd geopend met de ploegenvoorstelling van ZRTC Theo Middelkamp, waarbij de jeugdafdeling jaarlijks de ‘primeur’ krijgt van de nieuwe editie van Wielerexpress.

De Avond van de Poëzie in het Kiprestaurant ‘de Mollige Haan’ van Herman en Olga van der Dussen is inmiddels uitgegroeid tot een zeer bijzondere ‘Scheveningse Avond’, waarbij niet alleen ‘echte dichters’ zoals René Schwaab, Huisdichter Cornelis, Harry Zevenbergen, Adriaan Bontebal en journalisten, zoals Gijs Zandbergen (Volkskrant), maar ook ex-renners (onder andere Rini Wagtmans, Gerben Karstens en Fedor den Hertog), of anderen (Ruud Bakker), voordragen uit eigen werk. Deze avond is uitgegroeid tot een absolute klassieker.

Tijdens het Wielergala (daaraan voorafgaand werd het boek ‘Het geheim van Raleigh’, zie elders,) gepresenteerd in de Orangerie in Den Bosch werden eind november de ‘Wielrenners van het jaar’ bekendgemaakt. We hebben al enkele jaren het voorrecht om met nog negen wielermensen te mogen aanschuiven aan de ‘Tafel van Koos’. Sponsors kunnen een tafel huren en hoewel de huurprijs hoog is, is de ‘tafelwachtlijst’ inmiddels gigantisch. We waren er afgelopen jaar ’s middags al vroeg om – via bemiddeling van Ton Vissers – met een aantal speciaal door Koos Tacx genodigde wielermensen de lunch te gebruiken. Daarna verdween een gedeelte van het gezelschap om de vergadering van Club 48 bij te wonen. De overigen maakten van de tussenliggende tijd gebruik om de Sint Jans Kathedraal te bezichtigen. Wij bevonden ons daarbij in het gezelschap van Henk de Jong, Fester Aarts, Arie van Houwelingen, Theo van Wijchen, Siem Knots, Jan van Dijk en Fred van Slogteren. Een verwarmende deken wordt denkbeeldig over de argeloze wandelaar gedrapeerd als hij in zo’n historisch gebouw rondloopt en er neemt een weldadige rust bezit van zijn innerlijk, wellicht bij dit bezoek ook gevoed door het vooruitzicht dat er nog een lange, leuke, hongerige en dorstige avond in het vooruitzicht ligt. Toen we een biechtstoel passeerden, kwamen er herinneringen bovendrijven aan onze katholieke opvoeding – waar overigens niets mis mee was – en ik vroeg me af: ‘Hoe is het toch in godsnaam ooit mogelijk geweest?’. Desondanks maakte ik de opmerking: ‘Ik denk dat ik vandaag mijn zonden maar eens ga belijden’. Op dat moment (Henk de Jong en Fester Aarts kunnen dit bevestigen) draaide een goeduitziende vrouw haar hoofd om, observeerde mij met schalkse blik en zei: ‘Nou, dan mag u daar wel een week voor uittrekken’.
Tja, mensenkennis is de inwoners van Den Bosch blijkbaar niet vreemd.

Leuk intermezzo tijdens de avond was toen Kai Reus op het podium stond en hij vernam dat niet hij, maar Lars Boom was verkozen tot grootste belofte. Kai liet verbaal zijn onvrede duidelijk blijken en dat siert deze sportman. Vermeldenswaardig is ook dat aan een nabijgelegen tafel een groot gedeelte van de baanselectie zat en toen we even gingen ‘buurten’, zei Theo Bos gekscherend: ‘Wanneer kom ik nou eens in dat boekie’. Toen we later op de avond Hennie Kuiper benaderden om een afspraak te maken voor de editie 2006 (we hadden hem overigens al vooraf een uitvoerig schrijven gestuurd), zei hij: ‘Nee, ik wil niet in dat boekie’.

Het jaar 2005 stond geheel in het teken van Joop Zoetemelk, omdat hij vijfentwintig jaar geleden de Tour won. Joop is altijd lid gebleven van de Leidse Wielervereniging Swift en om die reden organiseerde good old Joop Riethoven ( 83 en doordrenkt met liefde voor het wielermetier) met medewerking van de Gemeente Leiden (Carel van Ingen) een reünie met talloze andere ex-kampioenen in het Stadhuis van Leiden. Een weer redelijk herstelde Wim van Duivenbode was de ceremoniemeester en het was aandoenlijk om te zien hoe Joop Zoetemelk (in een mooi blauw kostuum) samen met zijn dochter Laetitia hier geheel op z’n gemak was en met talloze aanwezigen een praatje maakte. In niets deed hij denken aan de ongeïnteresseerde stoïcijn zoals veel journalisten hem nog altijd zien. Beide Jopen waren deze avond in topvorm. Hulde.

Reacties

Het blijkt ieder jaar weer dat Wielerexpress reacties oproept. Soms negatief (nemen we overigens niemand kwalijk), maar veelal positief. Reacties kunnen gegeven worden via een briefje, e-mail, telefoontje, bericht op de website (Gastenboek) of middels een financiële bijdrage van diegenen die WE ‘zomaar ontvangen’. Deze opmerking is serieus bedoeld, maar vrijwel niemand zal hem serieus nemen. Over de aan de relaties toegezonden boekjes Wielerexpress nog even het volgende hilarische, overigens regelmatig voorkomende, relaas. Aan alle leden van Club 48 (meer dan honderd leden) wordt jaarlijks met financiële ondersteuning van Clublid Koos Tacx, een boekje verstuurd. Onlangs ontmoetten wij een van deze leden en hij zei: ‘Ik heb Wielerexpress uitgeleend en het daarna niet meer terug ontvangen’. Ik verwees naar mijn gironummer en daarop was het antwoord: ‘Ja maar, ik heb het eerste boekje toch ook voor niks gekregen’. Tja, dan is iedere vorm van uitleg en conversatie verloren energie en daarom hebben we de betreffende persoon maar weer een boekje toegezonden.
Overigens wordt Wielerexpress door diverse mensen gehanteerd als relatiepresent, dus schroom niet om bijvoorbeeld een boekje te laten verzenden naar een jarige of zieke relatie. Aan een dergelijk verzoek hebben we al diverse malen gevolg gegeven.
Uwe Smit heeft – naar hij zegt – als onroerendgoed makelaar ‘gigantische transacties’ afgesloten, omdat hij zijn talloze relaties een boekje WE heeft toegezonden. Zo zijn er diverse bedrijven (Born Sport, Scholma-Racefietsen, Dasia), die Wielerexpress verstrekken, of toezenden als een relatiegeschenk. Bij een bepaalde afname valt over de prijs te praten.
Los van dit alles zijn er ook leuke brieven en andere reacties, waarvan we de lezer een aantal niet willen onthouden:

Fokke Hamminga:
‘Iedere keer weer geeft Wielerexpress stof tot nadenken, of leidt het tot een discussie’.
Zomaar een interessante reactie, waarvan we denken: ‘Tja, dat is gewoon leuk, want hoeveel mensen gaan er na het lezen van een bepaald artikel in een krant of periodiek nadenken of discussiëren.’ Als Wielerexpress daarin slaagt, is dat een zekere verdienste, ongeacht de uitslag van de discussie of het nadenken...

Pierre Pellenaars:
‘Het is niet mijn gewoonte om te reageren op verhalen over en kritiek op mijn vader, maar…’
Pierre schrijft daarna een lang en heel boeiend betoog naar aanleiding van het interview in de editie 2005 met Henk Benjamins en Thijs Roks en dat stellen we zeer op prijs. Uit Pierres reactie blijkt dat Cees Pellenaars wel degelijk goede kanten had en Pierre zet dan ook diverse vraagtekens bij de verhalen van Henk en Thijs. Zijn goed recht, want de inbreng van Cees Pellenaars in de naoorlogse wielerperiode mag niet onderschat worden.

Albert van de Donk:
‘Ik ben erg blij met de edities van Wielerexpress die je mij hebt toegestuurd en zoals je wel zult begrijpen is deze hoeveelheid lectuur te veel voor één ruk, dit worden meerdere rukjes’.
Tja, deze Albert (wielrenner in de tijd van Eef Dolman en de Vleesmannetjes en directeur van Henningsen Nederland BV) schrijft een lovende, mooie brief naar aanleiding van onze schriftelijke reactie op de Fietstocht die hij organiseerde rondom Piet Libregts. Albert bestelde tevens nog eens vijftien boekjes voor PR doeleinden. Blijft natuurlijk de vraag of Albert nou wel of niet een lezende rukker is.

Paul Nouwen (voormalig directeur ANWB):
‘Wat was het gezellig op de verjaardag van Jan Janssen en het was leuk om jou en je vrouw en mensen zoals Koos Tacx ontmoet te hebben, maar nu ga ik snel in je boekjes lezen’. Als er kosten aan verschuldigd zijn, hoor ik het wel…’
Aan deze reactie hoeven we niets toe te voegen.

Jaap Louwes (gepensioneerd ex-collega)
Op bladzijde 119 in de editie 2005 schreven we dat het landgoed van Joop Zoetemelk negen hectare, dus ongeveer negen voetbalvelden groot is. Vraag van Jaap Louwes: ‘Hoe groot is een voetbalveld?’ In deze simpele vraag ligt onderhuids de boodschap verpakt dat onze uitleg niet klopt en Jaap heeft gelijk. Eén hectare is 10.000 m2 en met de term ’zo groot als een voetbalveld’, wordt meestal de afmeting 50 x 100 meter bedoeld, dus dat is een halve hectare. De verplichte afmetingen van een voetbalveld zijn overigens 64-75 meter breed en 108-120 meter lang. Alweer wat geleerd en het landgoed van Joop is dus heel wat groter dan negen voetbalvelden.

Gerrit Lenten:
Gerrit bestelde een editie 2004, maar we stuurden hem abusievelijk een editie 2005. Op zijn vraag: ‘Wat moet ik met dat boekje doen?’, zeiden wij: ‘Maak er maar iemand gelukkig mee’.
Daarna hoorden we een tijd lang niets, tot we op 16 november jl. het volgende bericht kregen:

‘Jan, je raadt het nooit. Bij onze wielerclub Het Stadion op het nieuwe clubparkoers heeft Frans Klijn op vier (geloof ik) plekken zijn nek gebroken en ja, alles doet het nog. Hij is zelf, zijn hoofd in zijn handen vasthoudend, teruggelopen naar de ingang. Hij heeft vreselijk veel geluk gehad. Ik ben daarna op visite gegaan en gaf hem het boekje Wielerexpress plus een flink stuk chocolade. Hij was als een kind zo blij en zijn ‘kop staat weer goed op zijn romp’, maar is nog wel helemaal ‘ingekraagd’.
Zo zie je maar weer wat zo’n boekje Wielerexpress kan doen...

Wielerexpress 2006 - En dan dit nog

Lees verder van blz. 118 tot en met blz. 125 in Wielerexpress 2006.